Mijn kroon

Jarenlang heb ik mijn kroon
laten verstoffen omdat ik dacht
dat die ander beter wist
wat goed zou zijn voor mij
die had er immers voor gestudeerd

Achteloos heb ik hem laten liggen in een hoek
uit angst voor afwijzing,
een vernietigend oordeel
en buitengesloten worden
want wie dacht ik wel dat ik was

Ik was hem zelfs bijna vergeten
door dat stemmetje over schaamte en over schuld
en mijn gevoel van niet genoeg
nooit goed genoeg
het kan altijd beter

Inmiddels herinner ik me weer
dat ik mag zijn wie ik ben
zonder te voldoen aan jouw verwachtingen
en mijn eigen torenhoge eisen
gewoon omdat ik ben

Ik voel opnieuw dat ik mag leven
vanuit mijn diepste zelf 
zonder moeite te doen
om in een hokje te passen
dat niet bij mij past

Mijn kroon heb ik opgeraapt, 
afgestoft, opgepoetst 
en op mijn hoofd gezet
van binnen naar buiten
straalt mijn licht

Foto: Ava Sol via Unsplash