Goedemorgen

Het is Tweede Paasdag. Samen met mijn schoonmoeder sta ik voor het monumentale pand waar mijn moeder sinds een half jaar woont. Ik druk op de bel en even later hoor ik: “Goedemorgen, Villa de Lawet, voor wie kan ik de deur opendoen?” Deze vraag heb ik al vaak gehoord en elke keer weer ervaar ik hem als een uitnodiging. Iemand wil voor mij de deur opendoen. Nog voor ik binnen ben, voel ik me welkom.

Als schrijver schrijf je in de eerste plaats voor jezelf. Toen ik die zin voor het eerst hoorde, snapte ik er niets van. Voor jezelf? Welnee, als schrijver wil je toch een prachtverhaal op papier zetten voor je lezer?