Wat eten we met Kerst?

Zodra Sinterklaas met zijn Pieten voet aan wal zet, ga ik nadenken over de invulling van de kerstdagen. Ook dit jaar was de aankomst van de goedheiligman het moment voor een belrondje met broers, schoonzussen, zwager, ouders en schoonouders. De globale afspraken voor eerste en tweede Kerstdag zijn inmiddels gemaakt en automatisch zit ik nu in de fase: Wat eten we en wie maakt wat?

Wordt het een traditioneel gerecht, of laten we ons inspireren door de veelkleurige folders die de supermarkten verspreiden, met daarin hapjes die nog lekkerder en veel makkelijker te bereiden zijn dan vorig jaar? Natuurlijk staat de gezelligheid met elkaar tijdens de kerstdagen voorop, maar de zintuigen willen ook wat. Vol goede moed verzamel ik een stapel tijdschriften, folders en kookboeken en installeer me aan tafel.

Tijdens het bladeren denk ik terug aan de meest gedenkwaardige kerstmaaltijden van de afgelopen jaren. Die keer dat onze drie kinderen, destijds in de leeftijd van zes tot negen, samen een kerstdiner hebben gemaakt waarbij mijn man en ik niet mochten helpen. We hebben boven een glas port gedronken, terwijl beneden de heerlijkste hapjes werden bereid. Na lang wachten – wat hadden ze hard gewerkt – hebben we aan een feestelijk gedekte tafel gesmuld van de bijzondere combinatie van fruitsalade, gevulde eieren, kaasstengels van bladerdeeg, gekookte broccoli en confit de canard uit blik, een vakantiesouvenir uit Frankrijk.

Een paar jaar later hebben we – na een feestelijk etentje op eerste kerstdag – besloten om op tweede kerstdag alle ingrediënten voor het geplande diner gewoon in de (koel)kast te laten staan. In plaats daarvan hebben we een paar diepvriespizza’s in de oven geschoven, wat rauwkost in schaaltjes gezet en heerlijk bij de open haard genoten van deze geïmproviseerde maaltijd.

Blijkbaar blijven bijzondere gebeurtenissen me meer bij dan culinaire hoogtepunten. Die wetenschap maakt het verzinnen van een kerstdiner voor dit jaar een stuk eenvoudiger.